Latest entries

Namun untuk menciptakan masyarakat seperti itu, kaum anarkis percaya bahwa kita harus mulai beroperasi dengan cara yang konsisten dengan cara beroperasi masyarakat yang kita inginkan. Kita perlu menghadapi dan merusak sistem yang menindas, mendominasi, dan mengeksploitasi di komunitas, sekolah, dan tempat kerja kita sambil membangun model relasi alternatif dalam prosesnya. Kita sedang menciptakan benih-benih dunia baru ketika kita membangun kekuatan masyarakat dalam melawan penindasan dunia lama.

There is a necessity for a liberatory politics in the Archipelago known as the Philippines and as anarchists we think Anarchism has the framework to fill this need. The dominant forms of politics we have now are insufficient for developing a liberatory politics in the archipelago. This liberatory politics becomes a necessity because politics in the Philippines is currently an alienating affair—a politics done to people rather than people doing politics. We are also dominated by domineering structures and institutions like the market, capitalism, and the state. Against these we forward the liberatory politics of anarchism for a world beyond domination.

Ang problema ay hindi na marumi ang pulitika, ngunit na ang buong laro ng pulitika ay sira. Ang problema ay hindi dahil sa depekto sa pangangasiwa ng batas, ngunit na ang batas mismo ay isang instrumento upang mapasailalim at apihin ang mga tao. Ang buong sistema ng batas at gobyerno ay isang makina upang panatilihin ang mga manggagawa na maging alipin at nakawan sila sa pamamagitan ng kanilang paggawa. Bawat panlipunang “reporma” na ang pagsasakatuparan ay nakadepende sa batas at gobyerno ay gayon tiyak na tumatadhana sa kabiguan. Subalit, ang mga unyon! Sigaw ng iyong kaibigan; ang unyon ng manggagawa ay pinakamahusay na tagapagtanggol ng mga manggagawa.

Our idea of activism is still highly exclusive, as if activism was something people performed to be included in a Cool Kids Club rather than something anyone could participate in, whoever they are, in any way they can.

The task of an archipelagic poetics in the current context would be to foment new, multivalent, archipelagic forms of identity and community, in ways which refuse and overspill the boundaries and terms of compartmentalised island space. Not only would it seek to spark new forms of sociality and ways of being in the world, but would also attempt to make explicit that which is already implicit.

Ang sulating ito ay para sa iyo. Sa ka-klase mo. Sa tropa mo. Sa kamag-anak mo. Sa kaupisina mo. Sa mga kabataan. Sa mga taga-call center. Sa mangingisda. Sa magsasaka. Sa manggagawa. Sa kababaihan. Sa mga sidewalk bendor. Sa kabaklaan. Sa katomboyan. Sa mga taong nakakasalamuha mo sa araw-araw sa paulit-ulit at mga rotinaryong gawain at iskedyul.

Our idea of decentralization here should not be mistaken as parochialism which might lead to the isolation of the locality from the rest of world.

Sa pila ng jeep, kahit walang nakabantay, iiwasan mo bang makipag-unahan? May barkada ka ba, sports team, o parte ka ba ng isang grupo kung saan yung mga ginagawa ninyo ay pinagkasunduan ninyong lahat at ‘di lang ng isa sa inyo? Naniniwala ka ba na karamihan ng pulitiko ay korap at kurakot na wala namang paki sa ikabubuti ng madla? Sa tingin mo, nabubuhay ba tayo sa lipunan at sistemang walang kuwenta at di-patas? Naniniwala ka ba sa mga itinuturo mo sa anak mo (o sa mga pangaral ng magulang mo)?

Jika ada antrian menaiki bus yang penuh sesak, apakah anda akan menunggu giliran dan menahan diri tidak menyela orang lain meski tidak ada polisi? Apakah anda bagian dari klub atau tim olahraga atau organisasi sukarela lainnya di mana pengambilan keputusan tidak ditentukan oleh seorang pemimpin, tetapi dilakukan atas dasar kesepakatan bersama? Apakah anda percaya bahwa kebanyakan politisi adalah egois yang sebenarnya tidak cukup peduli dengan kepentingan publik? Apakah anda berpikir kita hidup dalam sistem ekonomi yang bodoh dan tidak adil? Apakah anda benar-benar percaya hal-hal yang anda katakan kepada anak-anak anda (atau yang orangtua anda katakan pada anda)?

Kaya, ayon sa aming dating sinabi, kailangan nating kumilos para gisingin sa mga inaapi ang kanilang kagustuhan sa kanilang kamalayan para sa radikal na pagbabago sa ating lipunan, at himukin silang magkaisa upang makamit ang tagumpay. Kailangan nating payabungin ang ating mga adhikain, ihanda ang mga pwersang materyal at moral upang magtagumpay kontra sa kakalabanin, at isaayos ang isang lipunang bago. Kapag natipon na natin ang ating lakas, kailangan nating gamitin ang mga pangyayaring kanais-nais kapag ito ay nangyari, o kapag nilikha mismo natin, para makamit ang himagsikang panlipunan. Dito, pupwersahing gibain ang gobyerno, at kakamkamin ang mga hindi makatarungang ari-arian ng mga mayayaman, para isalahat ang mga paraan ng pamumuhay at produksyon, at pigilan ang pagpapatayo ng mga bagong gobyerno na ipataw ang kanilang kagustuhan at umabala sa pagsasaayos ng lipunan ayon sa kagustuhan ng mga tao mismo.

Mereka yang mendukung program anarkis hidup dan berorganisasi dengan cara yang memungkinkan program itu dapat segera dilaksanakan, bukan di masa depan yang jauh setelah partai diktator memperoleh kekuasaan. Ini mewakili cara yang sama sekali berbeda untuk menciptakan kekuatan mulai sekarang.

Ang paniniwala na ang anarkiya ay isang kundisyon kung saan ang paligid ay magulo ay nagmula sa paniniwala na kinakailangan ang isang pamahalaan upang maayos ang takbo ng buhay ng mga mamamayan. Kasama din dito ang paniniwala na kung walang pamahalaan ay magiging magulo, maghahari ang iba at, gaganti ang mga naaagrabyado o naloko at ilalagay ng mga ito ang batas sa kanilang mga kamay.

Ang Anarkismo o anarchism usa ka hunahuna nga ang kada usa naay katungod nga mahingpit o makompleto ang kaugalingong pag-buut. Walay balaod, panggamhanan, o paagi sa pagbuut ang mas mahinungdanun kaysa sa mga panginahanglan ug mga pangandoy nga anaa sa mga tawo karon.